என்று தணியும்

படிப்பறிவு வந்ததும்
ரத்த காட்டெரியை உதறி தள்ளினோம்
இன்று Vampire பார்த்து பரவசம் அடைகிறோம்

ஹநுமரை பார்த்து இவன் மனிதனா இல்லை
விலங்கா என ஏளன படுத்தினோம்
இன்று Hulk-ஐ அப்படியே ஏற்றுக்கொண்டோம்

காத்தவாது கருப்பாவது என்று வினவினோம்
இன்று காற்றில் கருப்பே உருவமாய் பறக்கும்
Batman-ஐ பார்த்தால் புருவம் தூக்குகிறோம்

Pisa Tower-ஐ சாய்ந்து ரசிக்க தெரிந்த நமக்கு
சோழன் கொடுத்த நிலையில் பெருமிதம்
கொள்ள மறந்து போனது ஏனோ தெரியவில்லை

இன்றும் சொல்ல தோன்றுகிறது
என்று தணியும் இந்த
வெளிநாட்டவர் மீதுள்ள மோகம்..

காலம் எனும் தேனி

சொற்களின் துணையொடு
உள்ளிருந்து வெளிவரும்
தமிழ் என்பது கண்ணாடி பெட்டிக்குள்
அடைத்து விற்கப்படும் மது அல்ல
பூக்களின் உடலுக்குள் உயிராக
சுழன்று வரும் மது

தேனீக்களாள் உரியப்படும் மதுவோ
கூட்டை அடைந்து தேனாக மாறி
பிறரை இனிப்புக்கு உள்ளாக்குகிறது
தேனீக்கள் சந்திக்காத மதுவோ
மலருக்குலேயே தங்கி விடுகிறது

தேனியன் வருகையை ஒரு மலர்
எதிர்பார்ப்பதும் இல்லை வந்தால்
ஏனென்று கேட்பதுமில்லை
என் வகையிலும்
இது பொருந்தும்

காலம் என்னும் தேனி
இந்த மலருக்கு இன்று வருகை தரலாம்
நாளை வராமலும் போகலாம்
ஊழ்வினை உருத்து வந்து ஊட்டும்....

வாழ்வேன்

தெற்கு பார்த்த காற்றை
தடுக்க Compound Wall இல்லை
என்றதாலோ என் வாயிலுக்குள்
அதிரடியாய் நீ புகுந்தாய்

தட்டி கூப்பிட கதவு இல்லை
காலிங் பெல்லும் இல்லை
என்றதாலோ என் வீட்டிற்குள்
ஆவேசமாய் நீ பாதம் பதித்தாய்

INSAT  துணையின்றி வெள்ளை
நிலவையும் வால் நட்சத்திரங்களையும்
படுத்தபடியே நான் ரசித்திருந்ததாலோ
கோவமாய் கூரைகளை வீசி எறிந்தாய்

கஞ்சி கொதிக்க கடினப்பட்டு ஊதினோம்
என்று இரக்கப்பட்டா ஒரேதடியாய்
ஊதி அனைத்தாய்

நீளமாய் வந்த நிலமே உன்னால்
அடுப்பை மட்டுமே அணைக்க முடியும்
என் அடுத்த வேளை வாழ்வை அல்ல
கூரையை மட்டுமே வீச முடியும்
விடியல் வரும் என்றயென் எண்ணத்தை அல்ல
என் குடிசையை மட்டுமே பதம் பார்க்கமுடியும்
என் நம்பிக்கையை உட்வேகத்தை உழைப்பை அல்ல
வாழ்வேன்...

முதல் காதலன்

ஆயிரம் செல்ல பெயர்களால் அழைக்க பெற்றாலும்
குட்டிமா வை போல் எதுவும் ஈர்க்கவில்லை
சமைத்த விருந்தை ஆயிரம் பேர் புகழ்ந்தாலும்
உப்பு இல்லா ரசத்தை பிரமாதம் என்றுரைத்தது
போல் மற்றோர் சொல் எதுவும் இனிப்பதில்லை
கோனலாய் இட்ட சப்பாத்தியை வட்டம் என்று கூறியதும்
இருவது புள்ளி முடியும் வரை
மார்கழி இரவில் கால் கடுக்க நின்றதும்
தட்டு தடுமாறி சைக்கில்லில் தெருவோரம் வரை சென்ற போது
உலக கோப்பை பெற்றதுபோல் மகிழ்ந்ததும்
தான் கிலோமீட்டர் கணக்கில் நடந்தாலும்
ஆட்டோ விற்கு பணம் உள்ளதா என்று கேட்பதும்
இருபது வருடம் துளி நீர் காணாத கண்களில்
மண நாள் அன்று கொட்டும் மழையென அழுததும்
இம்மண்னுலகை விடை பெரும் நாள் வரை
எந்த குட்டிமாவாலும் மறக்க முடியாது
பிறந்த நொடி முதல் பிரியும் நொடி வரை
தன் தந்தையே முதல் காதலன்
என்பதை மறுக்க முடியாது..

வாசநின் முதல் வரி

ஆயிரக்கணக்கான 'ப்ளாக்ஸ்' மத்தியில் தன் என்ணத்தையும் ப்ளாக் வழியாய் வெளிப்படுத்த விழையும் ஒரு சராசரி சென்னை வாசி.... வணக்கங்களுடன்...